Schola reformata
de onschuld
de tweede school
In het Noorderpark waren ook drie scholen gebouwd: de openbare Vuurvogel, de school voor prot. chr. onderwijs de Wegwijzer en onze eigen Tweede Gereformeerde Basisschool aan de Obrechtlaan 3. Opgetrokken uit geprefabriceerde elementen in Engelse systeembouw, had ze eerder een semi-permanent karakter. Er waren vier lokalen. Klas 4 en 5a zaten bij elkaar in onder Meneer Buitenweg, klas 5b en 6 bij directeur Meneer Havinga, door ons genoemd Havik. Klas 1 en 2a stonden onder het bewind van Juf Kruizenga, over 2a en 3 zwaaide Juf Vonck de scepter. Ik kwam in de vierde bij Meneer Buitenweg. Bij mij in het lokaal zaten:
Klas 4 en 5a. Cursus 1970/71. Klas 4: Tonny Barelds, Gerbonno de Haan, Jurriën Hidding, Janny van Hoek, Jelle Huizenga, Hilda Hummel, Greetje Janssen, Henk Janssen, Wietze Janssen, Jan Kapenga, Johan Kingma, Doeke Norg, Jan Plieger, Erjan Schepers, Ivonne Schoon, Hannie Selles en Jannie Sturing. Klas 5a: Geert Broeksema, Geert Douwe v.d. Es, Ike Kapenga, Riekje Roelfsema, Margriet Schepers, Piet Selles, Fenny Staal en Roelie Staal.
Lieve zuster Trijnie kwam in groep zes bij Meneer Havinga met de volgende lieden:
Klas 5b en 6. Cursus 1970/71. Klas 5b: Arnold Bouwmeester, Wabe v. Enk, Gino Hessels, Hans Huisman, Theo Huizenga, Onne Janssen, Roelof Janssen, Bram Schoon en Jan Smit. Klas 6: Joop Barelds, Albert Broeksema, Ina Bulthuis, Ronella Enter, Ebel Geertsema, Greetje de Haan, Piet Haveman, Bertus Hidding, Eva Hoorn, Joke Horinga, Anno Huizenga, Gretha Janssen, Siska Janssen, Joke Jelsma, Connie Noorda, Kees Norg, Evelien Pool, Margriet Sterken en Minie Sturing.
Voor het eerst vertoonde ik enige interesse in de leerstof. De listige verdeling der zes groepen over de vier klassen had tot gevolg, dat ik in groep 4 en 5b kon meeliften met een hogere groep. In groep zes begon ik weer te ouwehoeren en te donderjagen.
Roelfsema
Met spijt en schaamte moet ik bekennen dat ook ik meedeed aan de bullying van Riekje, Elly en Harry Roelfsema. Riekje, de oudste, werd door iedereen poep genoemd, en haar zusje en broertje respectievelijk poep2 en poep3. Wij moesten met een boog om hen heen lopen en daarbij een vies gezicht trekken. Waar het vandaan kwam, wist niemand. De kinderen waren in kleding en gedrag niet anders dan de anderen, maar waren voorbestemd om hun hele schooltijd gepest te worden. Geheel tegen mijn principes had ik toegegeven aan de groepsdruk en deed oogluikend mee met de massa. Inwendig knaagde het aan mij en ik begon situaties te mijden waarin ik blijk zou moeten geven van mijn solidariteit. Het was het begin van een strategie die ik mijn leven lang zou voeren: het uit de weg gaan van conflicten. Mijn streven naar harmonie en vrede zou gaan leiden tot stagnatie, passiviteit en onderdrukking van mijn meningen en gevoelens. Nu besef ik pas dat zwijgen ook een keuze is.
Jenneke Delhaas
In de laatste klassen van de II. Geref. Basisschool behoud. art. 31 K.O. had ik een vaste vriendin. Zij nu was schoon van gestalte en scherp van geest, en verzadigde mij met welbehagen. Het was een zuivere, esoterische liefde die niet verder ging dan briefjes schrijven in de klas, afspraakjes op de straathoek, babbelen, zoentjes geven en gearmd lopen. Al wat sluimerde onder het middenrif, het had zich nog niet geroerd. Elke onreine gedachte was nog verre van ons. Toch schreef ze me een briefje met de volgende inhoud:
Lieve Jurrie
Zeg, wij kunnen wel eens neuken
Tot vanavond bij de boom
Peinzend las ik het nog eens over, want ik kende het woord niet. Ik besloot naar onze boom te gaan en net te doen alsof ik van de betekenis op de hoogte was. Des avonds bleek, dat Jenneke het ook niet wist. Ze had het ergens opgevangen, vond het stoer klinken en dacht dat ik het woord wel kende. Zo bleven wij voorlopig nog in het ongewisse, en er werd ons een hoop ellende bespaard.
